بیا که قصر امل سخت سست بنیادست
بیا که قصر امل سخت سست بنیادست
غزل شماره 37 حافظ شیرازی ( بیا که قصر امل سخت سست بنیادست ) به همراه معنی و تعبیر فال حافظ ، برای مطالعه این شعر زیبا و تعبیر فال آن با سایت تفریحی پارسی سرا همراه باشید.
متن غزل شماره 37 حافظ
غزل شماره 37 حافظ
بیا که قصر امل سخت سست بنیادست
بیار باده که بنیاد عمر بر بادست
غلام همت آنم که زیر چرخ کبود
ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزادست
چه گویمت که به میخانه دوش مست و خراب
سروش عالم غیبم چه مژده‌ها دادست
که ای بلندنظر شاهباز سدره نشین
نشیمن تو نه این کنج محنت آبادست
تو را ز کنگره عرش می‌زنند صفیر
ندانمت که در این دامگه چه افتادست
نصیحتی کنمت یاد گیر و در عمل آر
که این حدیث ز پیر طریقتم یادست
غم جهان مخور و پند من مبر از یاد
که این لطیفه عشقم ز ره روی یادست
رضا به داده بده وز جبین گره بگشای
که بر من و تو در اختیار نگشادست
مجو درستی عهد از جهان سست نهاد
که این عجوز عروس هزار دامادست
نشان عهد و وفا نیست در تبسم گل
بنال بلبل بی دل که جای فریادست
حسد چه می‌بری ای سست نظم بر حافظ
قبول خاطر و لطف سخن خدادادست
معنی فال
تعبیر غزل شماره 37 حافظ
دیگر وقت آن رسیده است که گذشته را کنار بگذارید و زندگی کردن در روزهای از دست رفته را فراموش کنید. برای داشتن آینده ای روشن به آرزوها و هدف های دست یافتنی و واقعی فکر کنید و برای رسیدن به این اهداف با تمام نیرو تلاش کنید.
بهتر است با اطرافیان خود یکرنگ باشید و از ریا و دورنگی دوری کنید. آرزوهای دست نیافتنی و غیر واقعی به جز اینکه باعث سرگردانی و حیرانی شما می شود هیچ خاصیت دیگری ندارد. باید هدف های خود را مشخص کنید و پله پله به اهداف خود برسید.
از نعمت هایی که خداوند متعال به شما ارزانی کرده است کمال استفاده را ببرید اما بهتر است خیلی دلبسته دنیای فانی نشوید که برای شما زیان بار خواهد بود. تعادل را در زندگی حفظ کنید و در روزهای فراوانی هم قناعت پیشه کنید تا در همه حال از رندگی خود لذت ببرید.
منبع : https://parsisara.com/hafez-37-2926/